کپچا در ابتدا برای جلوگیری از نرم‌افزارهای اسپم از نوشتن کامنت‌های متعدد در وب‌سایت‌ها طراحی و ساخته شدند. از کاربردهای اولیه دیگر آن‌ها می‌توان به جلوگیری از خرید بیش‌ازحد یک کالا با استفاده از ربات‌های خریدار اشاره کرد. از مرسوم‌ترین انواع کپچا می‌توان به تصویری اشاره کرد که حروف و اعداد با ساختاری به‌هم‌ریخته در آن دیده می‌شوند که شما باید آن حروف یا اعداد را تشخیص بدهید و در فرم مخصوص به آن یادداشت کنید.

 انتخاب تعدادی از تصاویر با تم یکسان نیز از انواع مرسوم کپچا به‌شمار می‌رود. اگر کاربر نتواند آزمون کپچا را به‌درستی انجام دهد، مجددا مجبور به وارد کردن حروف و اعداد یا انتخاب تصاویر خواهد بود. چنین فرم‌هایی عموما در فرم‌های ورود، ثبت‌نام، رأی‌گیری آنلاین و خرید اینترنتی دیده می‌شوند.

ایده‌‌ی اصلی کپچا از آنجا می‌آید که برنامه‌های کامپیوتری مانند بات‌ها توانایی درک و تفسیر حروف به‌هم‌ریخته را ندارند. درحالیکه یک انسان که به‌طور روزمره با حروف و اعداد سروکار دارد، انواع نوشتار و فونت و رنگ آن‌ها را درک می‌کند. درنتیجه انسان‌ها به‌راحتی حروف و اعداد را در تصاویر شناسایی می‌کنند.

احتمالا اولین راهکارهای که برای عبور ربات نرم‌افزاری از فرم کپچا پیشنهاد می‌شود، وارد کردن تعدادی حرف و عدد تصادفی باشد. ربات‌ها نمی‌توانند با این روش از آزمایش کپچا رد شوند چون آنها توانایی تشخیص حروف و اعداد کپچا را ندارند، چون با هر بار وارد کردن اشتباه، با فرم جدیدی روبه‌رو می‌شوند که مجددا نیاز به وارد کردن اعداد تصادفی دارد و احتمال را تقریبا به صفر می‌رساند.

بااین‌حال هنوز برخی ربات‌ها از کپچا عبور می‌کنند یا مجرمان سایبری با استفاده از «مزارع کلیک» از موانع امنیتی عبور می‌کنند. مزارع کلیک، مکان‌هایی در کشورهای عموما فقیر هستند که هزاران کارگر در آن‌ها وظایفی ساده همچون انجام آزمایش کپچا به‌جای ربات را با هزینه‌ی پایین انجام می‌دهند.