امنیت (SECURITY)

دیوید شوارتز (David Schwartz) گفته است که بلاک ‌چین‌ها باید همانند دژهای نظامی محکم باشند. اول آن که کد آنها عمومی بوده و برای همگی قابل رویت است. همه می‌توانند کد مربوط به آنها را بررسی کرده و نقاط ضعف امنیتی و باگ‌ها را پیدا کنند. با این وجود برخلاف سایر پروژه‌های منبع‌باز (Opensource)، پیدا کردن آسیب‌پذیری در یک بلاک چین تبعات زیان‌بار بیشتری دارد. پیدا کردن چنین باگ‌هایی می‌تواند منجر به هک سیستم و سرقت میلیون‌ها دلار و یا اطلاعات مهم شود. درست به همین علت پروسه‌ی توسعه‌ی یک بلاک چین معمولا بسیار آهسته پیش می‌رود.

مدیریت منبع (RESOURCE MANAGEMENT)

توسعه باید همگی با نیازهای شبکه باشد. نمی‌توان این نیازها را از ابتدا در نظر نگرفته و بعدا به آنها پرداخت. شما باید به خوبی سیستم خود را برای پرسش‌های (queries)  و از راه دور (Remote) آماده کنید.

کارایی (PERFORMANCE)

یک بلاک چین باید همیشه بالاترین قابلیت‌های خود را به نمایش بگذارد. برای این هدف زبان برنامه‌نویسی که انتخاب می‌شود باید بسیار انطباق‌پذیر باشد. نکته‌ی مهم اینجاست که بسیاری از دستورالعمل‌هایی که در بلاک چین انجام خواهند شد قابلیت اجرا‌ به صورت موازی را داشته و تعدادی از آنها چنین قابلیتی را ندارند.

یکی از وظایفی که قابلیت موازی‌سازی در بلاک چین دارد، تایید امضای دیجیتال (digital signature) است که تنها چیزی که برای تایید نیاز دارید یک کلید، یک تراکنش و یک امضا است. تنها با استفاده از سه داده، می‌توانید تاییدات را به موازات وظایف دیگر انجام دهید.

تمام توابع یک بلاک چین، چنین خاصیتی ندارند به عنوان مثال اجرای یک تراکنش را در نظر بگیرید. چندین تراکنش برای جلوگیری از مشکلاتی نظیر دوبار خرج کردن (Double spend) نمی‌توانند به صورت کاملا موازی اجرا شوند. برخی زبان‌های برنامه‌نویسی برای پیاده‌سازی توابع به شکل موازی مناسب‌تر هستند.

جداسازی (ISOLATION)

اگر (A + B = C) باشد، بدون در نظر گرفتن هیچ پیش‌شرطی، همواره عبارت (A+B) برابر با C خواهد بود. توابع هش (Hash function) نیز قطعی هستند. این بدین معنا است که هش متغیر A، همواره برابر با HA خواهد بود. بنابراین در یک بلاکچین، تمامی عملیات مربوط به تراکنش‌ها باید قطعی باشند. یک تراکنش نمی‌تواند در دو روز رفتاری متفاوت داشته باشد. همچنین یک قرارداد هوشمند نیز نمی‌تواند در دو ماشین رفتاری متفاوت داشته باشد.پیاده‌سازی چنین المانی تنها از طریق جداسازی و یا ایزوله کردن تراکنش‌ها و قراردادهای هوشمند از عناصری است که عدم قطعیت در آنها وجود دارد.